RUKUN Iman berfungsi untuk menjadikan kita umat yang taat kepada Tuhan dan menyembah satu-satunya Tuhan. Rukun Islam berfungsi sebagai panduan menjadi umat Islam yang baik. Kedua-dua rukun ini wajib dihayati dan dipercayai oleh orang Islam.
Sama juga seperti Rukun Negara. Prinsip Rukun Negara juga perlu dihayati oleh setiap warganegara agar kita menjadi rakyat yang taat dan mengekalkan perpaduan yang lebih jitu.
Sehubungan itu, merujuk kepada dokumen lengkap Rukun Negara yang dimuatkan dalam buku Rukun Negara: Selayang Pandang oleh Eddin Khoo, Relevan mencatatkan semula prinsip dalam Rukun Negara untuk anda di bulan kemerdekaan ini.
1. Kepercayaan kepada tuhan
Bangsa dan negara ini telah diwujudkan atas kepercayaan yang kukuh kepada Tuhan. Sesungguhnya dengan nama Tuhanlah bangsa dan negara ini telah diwujudkan sebagai sebuah bangsa dan negara yang berdaulat.
Islam ialah agama rasmi persekutuan. Agama-agama dan kepercayaan lain boleh diamalkan dengan aman dan tenteram dan tindakan membeza-bezakan terhadap seseorang warganegara atas alasan agama adalah dilarang.
2. Kesetiaan kepada raja dan negara
Malaysia ialah sebuah pemerintahan beraja yang berperlembagaan dan Seri Paduka Yang di-Pertuan Agong (YDPA) ialah ketua negara yang berdaulat.
Selaras dengan kedudukan YDPA sebagai seorang raja di bawah perlembagaan maka demikianlah juga sistem beraja akan berlangsung dengan baginda raja-raja sebagai ketua negeri masing-masing.
YDPA, raja-raja dan gabenor-gabenor merupakan lambang perpaduan dan oleh kerana itu berada di luar politik.
Kesetiaan yang dikehendaki daripada setiap warganegara ialah menumpukan sepenuh-penuh taat setia yang benar-benar jujur kepada YDPA dan sebagai warganegara persekutuan bersikap benar-benar jujur, taat dan setia.
Selain daripada itu, mereka yang menjadi rakyat hendaklah juga menumpukan taat setia kepada raja masing-masing tetapi dengan tidak mengurangkan taat setia mereka kepada YDPA dan persekutuan.
Kesetiaan ialah jiwa kebangsaan kita. Kesetiaan dari hati sanubari kepada raja dan tanah air inilah yang menyatukan kita semua daripada pelbagai kaum menjadi satu bangsa yang bersatu padu. Kesetiaan pada negara-negara lain adalah bertentangan dengan kesetiaan yang tidak berbelah bahagi kepada negara ini.
3. Keluhuran perlembagaan
Kewarganegaraan memberi kepada seseorang itu taraf keanggotaan sebuah negara. Perlembagaan memberi kepada seorang warganegara hak-hak dan keistimewaan tertentu. Perlembagaan juga meletakkan padanya tanggungjawab-tanggungjawab dan kewajipan-kewajipan tertentu terhadap bangsa dan negara.
Setiap warganegara wajib menghormati dan menghargai kandungan, maksud dan latar sejarah perlembagaan.
Latar sejarah inilah yang telah menyebabkan termaktubnya beberapa fasal dalam perlembagaan seperti yang berkaitan dengan kedudukan YDPA dan raja-raja, kedudukan agama Islam sebagai agama rasmi, kedudukan Bahasa Melayu sebagai bahasa kebangsaan dan bahasa rasmi, kedudukan istimewa orang-orang Melayu dan kaum-kaum asal yang lain, hak-hak yang adil bagi kaum-kaum lain dan soal pemberian taraf kewarganegaraan.
Tanggungjawab mulia dan suci seorang warganera ialah mempertahankan dan menjunjung perlembagaan.
4. Kedaulatan undang-undang
Keadilan diasaskan atas kedaulatan undang-undang. Setiap rakyat tarafnya sama di sisi undang-undang. Kebebasan asasi terjamin bagi semua warganegara.
Kebebasan ini termasuklah kebebasan seseorang, perlindungan sama di sisi undang-undang, kebebasan beragama, kebebasan memiliki harta benda dan perlindungan daripada dibuang negeri.
Perlembagaan memberi kepada seseorang rakyat hak mengeluarkan fikiran, hak berhimpun dan hak menubuhkan persatuan.
Hak-hak ini boleh digunakan dengan bebas asalkan tidak melanggar sekatan-sekatan yang dikenakan oleh undang-undang.
Hak-hak dan kebebasan yang dijamin oleh perlembagaan itu tidaklah termasuk hak menggulingkan kerajaan sama ada dengan kekerasan atau dengan cara-cara yang tidak menurut perlembagaan.
Kedaulatan undang-undang terjamin dengan adanya sebuah badan kehakiman yang bebas serta mempunyai kuasa bagi memutuskan sama ada sesuatu perbuatan pemerintah itu sah atau tidak dari segi perlembagaan dan undang-undang.
5. Kesopanan dan kesusilaan
Setiap orang dan setiap golongan hendaklah mengurus hal masing-masing dengan cara yang tidak melanggar tatasusila. Tatasusila ini membenci dan mengutuk tingkah laku atau perbuatan yang angkuh atau menyinggung perasaan sesuatu golongan.
Seorang warganegara tidak boleh menyoal kesetiaan seorang warganegara yang lain dengan alasan bahawa ia berasal dari keturunan tertentu. Tingkah laku sopan juga mengandungi suatu darjah kesusilaan yang tinggi dalam kedua-dua kehidupan persendirian dan kehidupan awam kita. – RELEVAN