FESYEN segera merupakan satu trend yang berjaya merubah dunia. Istilah ‘segera’ yang diguna pakai dalam terma tersebut merujuk kepada betapa pantasnya satu-satu pakaian itu dihasilkan.
Disebabkan kos buruh dan bahan asas yang rendah, orang ramai dapat membeli pakaian dengan harga yang sangat murah. Kadangkala serendah RM10 atau RM20 sehelai tanpa perlu mengikat perut pada hujung bulan.
Terma fesyen segera pertama kali diperkenalkan syarikat terkemuka, Zara pada awal 1990. Hanya dalam masa 15 hari, Zara berjaya mereka bentuk, menghasilkan dan memasarkan koleksi pakaian mereka. Oleh sebab harganya yang mampu milik, pakaian tersebut laku keras dan habis dijual dalam masa yang singkat.
Bagaimanapun, fesyen segera telah mencetuskan satu dilema terhadap alam sekitar. Disebabkan kualitinya yang rendah, pakaian yang dihasilkan mudah rosak.
Menurut laporan Morgan McFall-Johnsen di Business Insider, 85 peratus pakaian yang dibeli akan dibuang pada hujung tahun. Pengguna juga mengakui mereka hanya pakai pakaian tersebut dua tiga kali sebelum ia dihumban ke dalam tong sampah disebabkan mentaliti ‘senang beli, senang buang’.
Selain itu, industri fesyen juga merupakan penyumbang pencemaran global kedua terbesar selepas industri penerbangan. Gas karbon dioksida yang dilepaskan oleh industri fesyen adalah sebanyak 1.7 bilion tan setiap tahun, merangkumi 10 peratus daripada pelepasan gas karbon global.
Malah, pakaian yang dibasuh juga menghasilkan hampir 500,000 tan gentian mikro, bersamaan pembuangan 50 juta botol plastik ke dalam laut.
ARTIKEL BERKAITAN: Bekas plastik mesra alam daripada ubi kayu dan daun pisang
ARTIKEL BERKAITAN: Manusia dalam bahaya: udara, air dan makanan tercemar dengan mikroplastik
Impak fesyen segera terhadap alam sekitar
Kesan fesyen segera terhadap alam sekitar amatlah dahsyat.
Menurut Konvensyen Rangka Kerja Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu (PBB) Mengenai Perubahan Iklim, pembebasan gas daripada penghasilan fabrik sahaja diunjurkan meningkat sebanyak 60 peratus menjelang 2030. Antara impak fesyen segera terhadap alam sekitar ialah:
1. Air
Industri fesyen adalah industri kedua terbesar dalam penggunaan air dan tenaga di dunia.
Bagi menghasilkan satu helai baju T dan sepasang seluar jeans, jumlah air yang diperlukan adalah kira-kira 10,000 liter. Bayangkan berapa banyak air yang diperlukan untuk menghasilkan baju yang tergantung di rak-rak pasar raya.
Bukan itu sahaja, penggunaan pewarna pakaian juga merupakan antara pencemar utama sumber air kerana saki-baki proses tersebut selalunya akan dibuang terus ke dalam longkang atau sungai.
2. Mikroplastik
Pakaian yang dihasilkan oleh syarikat yang melaksanakan fesyen segera selalunya diperbuat daripada fabrik sintetik seperti poliester, nilon dan akrilik yang boleh mengambil masa ratusan tahun untuk terlerai.
Menurut laporan International Union for Conservation of Nature (IUCN) pada 2017, hampir 35 peratus mikroplastik di lautan berasal daripada penggunaan fabrik sintetik.
Menurut Yayasan Ellen MacArthur, fabrik sebegini menghasilkan setengah juta tan gentian mikro ketika dipakai, dibasuh atau dilupuskan. Lama kelamaan, gentian plastik ini boleh masuk ke dalam rantaian makanan dan akhirnya dimakan oleh manusia.
3. Tenaga
Penghasilan fabrik daripada gentian plastik merupakan satu proses yang memakan banyak tenaga. Hampir 69 peratus fabrik sintetik diperbuat daripada bahan api fosil, misalnya poliester.
Fabrik ini diperbuat daripada polietilena tereftalat (PET), sejenis plastik yang dihasilkan daripada minyak mentah dan gas asli. Bahan sama juga digunakan untuk membuat botol plastik.
Lebih memburukkan keadaan, pakaian yang dihasilkan tidak boleh dikitar semula kerana ia diperbuat daripada bahan-bahan sintetik. – RELEVAN