KITA sering mengingati zaman kanak-kanak sebagai tempoh emas. Kita bebas daripada apa sahaja kebimbangan kerana pada tempoh ini, belum sampai waktunya untuk menggalas beban dan tanggungjawab dewasa.
Walau bagaimanapun, generasi hari ini sedikit berbeza dengan generasi kanak-kanak zaman dahulu. Di seluruh dunia, ramai remaja menghadapi masalah kesihatan mental.
Menurut Dana Kanak-Kanak Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu (Unicef), kira-kira 86 juta remaja berumur lingkungan 15 hingga 19 tahun mempunyai masalah kesihatan mental yang didiagnosis dan 50 peratus daripada mereka mula mengalaminya seawal usia 14 tahun. Manakala 75 peratus bermula sebelum mereka mencapai usia pertengahan 20-an.
Apa yang membimbangkan ialah masalah kesihatan mental ini menyerang semasa remaja-remaja ini sedang dalam kemuncak akademik mereka, meliputi tahun- tahun dari sekolah menengah hingga ke universiti.
Kajian Kesihatan dan Morbiditi Kebangsaan mendapati kebanyakan masalah kesihatan mental tertinggi berlaku dalam kalangan mereka yang berumur antara 16 hingga 19 tahun dengan 18.3 peratus mengalami kemurungan dan 10 peratus terfikir untuk membunuh diri (suicidal thoughts).
Apa yang lebih membimbangkan ialah kes- kes sebegini menunjukkan peningkatan berterusan. Bermula dengan 10.6 peratus pada 1996 dan meningkat kepada 29.2 peratus pada 2015 dalam kalangan mereka yang berusia 16 tahun ke atas.
Terdapat beberapa faktor dikaitkan dengan peningkatan kes ini termasuk pengangguran, masalah kewangan, konflik keluarga, isolasi sosial dan pendedahan kepada keganasan atau trauma.
Selain itu, peningkatan penggunaan media sosial dan internet juga dikaitkan dengan kesihatan mental yang buruk pada remaja dengan peningkatan buli siber, perbandingan sosial dan jangkaan tidak realistik yang menyumbang kepada perasaan kecemasan dan kemurungan.
Penting untuk diakui bahawa masalah kesihatan mental pada orang muda bukanlah tanda kelemahan atau kegagalan. Ia adalah keadaan kompleks yang boleh memberikan kesan yang besar terhadap prestasi akademik, hubungan sosial dan keseluruhan kualiti hidup.
Oleh itu, adalah penting bagi remaja yang mengalami gejala ini untuk mendapatkan sokongan dan rawatan yang diperlukan. Meskipun ramai yang memberi kesedaran dan pelbagai saluran sokongan disediakan ketika negara dilanda pandemik, masih terdapat pelbagai halangan untuk mereka mendapatkan rawatan.
Antaranya termasuk kurang pemahaman tentang masalah kesihatan mental, rasa takut terhadap stigma sosial atau rasa malu, kurang sokongan sosial dan kesulitan untuk mendapatkan perkhidmatan profesional.
Bagi pelajar yang melanjutkan pelajaran di luar negara, ia mungkin menjadi suatu masalah yang lebih besar.
Bagi mengatasi masalah ini, IMU bekerjasama rapat dengan sekolah-sekolah bagi memastikan sokongan dan penjagaan yang menyeluruh bagi kesejahteraan pelajar mereka.
Selain itu, mereka juga memberikan panduan tentang realiti yang dihadapi oleh pelajar mereka yang menjalankan kehidupan universiti di luar negara.
Menurut IMU, sokongan boleh datang dalam bentuk inisiatif yang dipimpin oleh pelajar seperti sokongan rakan sebaya apabila pelajar-pelajar terkesan menghubungi satu sama lain dan sesi kaunseling dengan penyelia akademik atau penasihat profesional.
Mengenali tanda amaran merupakan langkah pertama. Langkah seterusnya ialah menawarkan sokongan kepada mereka yang sedang menghadapi masalah. Kaunselor Unit Pembangunan Kendiri IMU mengatakan bahawa mendengar kata hati adalah sangat penting.
Menurut Kaunselor Unit Pembangunan Diri IMU, beberapa perubahan tingkah laku yang perlu diperhatikan ialah seperti pola tidur terganggu. Ini mungkin termasuk kesukaran untuk tidur atau terjaga, terjaga di tengah-tengah malam atau tidur yang berlebihan.
Selain itu, gangguan emosi seperti sangat sensitif, mudah terganggu atau marah. Sekiranya sering berasa kepenatan yang berterusan, ia juga mungkin menjadi petanda kepada masalah kesihatan mental.
Di samping itu, kebiasaannya mereka akan mengasingkan diri daripada bersosial. Seseorang itu mungkin mengelak atau menarik diri dari aktiviti sosial, kurang aktif, sangat diam atau tidak ikut serta apabila berada dalam kumpulan sosial. Mereka juga mungkin mengelak daripada bertentang mata dengan orang lain.
Sokongan yang boleh diberikan
- Notice/Perhatikan – beritahu orang itu perkara yang anda perhatikan yang membimbangkan anda, seperti ‘Saya perasan bahawa anda tidak banyak makan/tidur kebelakangan ini’
- Express concern/Nyatakan kebimbangan – beritahu bahawa anda bimbangkan mereka. Berikan ruang dan privasi untuk mendengar apa yang mereka mahu katakan dan beri sokongan dalam apa jua cara seperti “Saya bimbangkan awak. Apakah yang berlaku? Saya di sini untuk awak”.
- Connect/Sambungkan mereka kepada individu yang boleh membantu – cadangkan orang atau sumber di mana mereka boleh mendapatkan bantuan yang diperlukan atau tawarkan untuk menemani mereka apabila mereka bersedia untuk mendapatkan bantuan profesional. – RELEVAN