KENAIKAN harga barang di pasaran bukan sahaja memberi impak kepada golongan dewasa, malah pelajar universiti juga turut terkesan.
Kebanyakan mahasiswa perlu tinggal berjauhan daripada keluarga dan berhijrah ke bandar untuk melanjutkan pelajaran demi masa hadapan yang terjamin.
Apabila tinggal berjauhan dengan keluarga ini bermakna mereka perlu keluar daripada kepompong dan mula belajar hidup berdikari.
Memang benar terdapat pelbagai bantuan pendidikan dan biasiswa yang disediakan untuk meringankan beban pelajar, namun ia masih tidak mencukupi untuk menampung segala keperluan.
Menurut seorang pelajar universiti awam, Fadlin Syakina Zahariman, bantuan pendidikan hanya mencukupi untuk membiayai keperluan asas seperti makan minum dan sewa rumah.
Syakina berpendapat kos sara hidup sebagai pelajar yang tinggal di kawasan bandar agak tinggi, lebih-lebih lagi apabila dia perlu menyewa rumah luar daripada kawasan kampus.
“Di rumah sewa, rangkaian internet Wi-Fi tidak disediakan oleh tuan rumah. Jadi saya perlu asingkan sebahagian daripada duit biasiswa untuk bayaran bulanan internet dan hotspot.
“Jika saya tinggal di kampus sekalipun, capaian internet kurang memberangsangkan kerana pelajar-pelajar lain juga menggunakan Wi-Fi sama yang disediakan oleh pihak universiti.
“Mahu tak mahu, saya perlu berbelanja untuk membeli plan internet bagi menyiapkan tugasan yang diberikan oleh pensyarah.” cerita Syakina.
Selain perbelanjaan untuk makan minum dan internet, Syakina juga perlu berbelanja untuk membeli barangan keperluan peribadi, dobi dan kudapan bagi mengalas perut yang mencecah sekurang-kurangnya RM150 sebulan.
Pelajar jurusan perakaunan itu juga menambah bahawa wang biasiswa yang diberikan tidak cukup untuk menampung pembelian buku-buku dan bahan ilmiah yang lain sehingga terpaksa untuk menggunakan duit poket sendiri.
Seorang lagi mahasiswa universiti awam, Alya Najwa Mastuni atau lebih dikenali sebagai Najwa menceritakan kesukaran mendapatkan bas ditempatnya membuatkan dia terpaksa menggunakan perkhidmatan e-hailing untuk membeli barangan keperluan.
“Caj perkhidmatan e-hailing agak mahal dan sedikit sebanyak menambah beban. Tetapi kadang-kadang saya terpaksa juga menggunakan perkhidmatan e-hailing untuk menyelesaikan urusan peribadi dan juga perkara berkaitan pelajaran.
“Saya juga pernah ditipu oleh individu yang menawarkan perkhidmatan kereta sewa. Sungguh tidak disangka mereka sanggup menganiayai orang lebih-lebih lagi pelajar seperti saya,” luah anak sulung daripada tiga beradik itu.
Walaupun Najwa hanya pelajar universiti yang baharu sahaja meniti ke alam dewasa, dia sudah mempunyai kesedaran untuk mempunyai wang simpanan demi kegunaan masa hadapan.
“Sekiranya saya mempunyai lebihan wang bantuan pelajaran, saya akan menyimpan dengan cara melakukan pelaburan emas. Ini ialah inisiatif sendiri untuk mempunyai wang simpanan bagi kegunaan masa kecemasan,” ujarnya kepada Relevan.
Inisiatif Najwa untuk mempunyai wang simpanan sendiri kerana dia tidak mahu membebankan ibu bapanya.
Sekiranya dia dalam situasi yang memerlukan perbelanjaan lebih, pelajar jurusan Pengurusan Maklumat itu akan menggunakan wang simpanannya sendiri.
Adakah isu kewangan menjadi asbab utama para pelajar hilang minat untuk menyambung pelajaran kerana tertekan memikirkan soal kewangan? Ikuti artikel selanjutnya Bahagian 2 – RELEVAN